Bagijnenwalstraat-Lindeboom en Bastion II (2008, 2011, 2012, 2019)

Voor­af­gaand aan de laat­ste fase van het arche­o­lo­gisch onder­zoek : de opgra­ving, was al vanaf 2008 voor­on­der­zoek uit­ge­voerd. Van­wege de eco­no­mi­sche cri­sis in 2012 werd na de sloop van de oude bebou­wing de her­ont­wik­ke­ling van het gebied stop­ge­zet. Pas zeven jaar later pakte men de draad opnieuw op en startte Hol­lan­dia Arche­o­lo­gen in mei 2019 een proefsleuvenonderzoek.

Proef­sleu­ven­on­der­zoek laat­mid­del­eeuwse stadsmuur.

Door vier lange sleu­ven over het ter­rein te gra­ven werd dui­de­lijk welke arche­o­lo­gi­sche res­ten nog in de onder­grond aan­we­zig waren en wat de kwa­li­teit daar­van was. Zo wer­den de res­ten van ver­schil­lende gebou­wen, een kade­muur en een deel van de laat­mid­del­eeuwse stads­muur aan­ge­trof­fen. Met uit­zon­de­ring van de plaat­sen waar de voor­ma­lige wonin­gen had­den gestaan, bleek alles goed bewaard geble­ven onder een circa 0,5 m dikke puin hou­dende grondlaag.

Detail kaart door Jacob van Deven­ter (1558) met de mid­del­eeuwse ves­ting­muur en de Bagijnentoren

Stadsmuur

Aller­eerst werd de stads­muur in samen­wer­king met een bouw­his­to­ri­cus in kaart gebracht. Daar­bij werd ook het fun­da­ment van de Bagij­nen­to­ren aan­ge­sne­den. De stads­muur bestond uit een serie van poe­ren met een onder­linge afstand van ca. 2,8 m (hart­maat) waarop de spaar­bo­gen voor de weer­gang rust­ten. De fun­de­ring van de schild­muur (de bescher­mings­muur) was ca. 0,9 m breed (drie bak­ste­nen breed). De breedte van het opgaand werk is niet pre­cies vast­ge­steld, maar zou net als de toren ca. 0,75 m breed geweest kun­nen zijn. De gebruikte bak­ste­nen had­den net als bij de toren een afme­ting van 29,5÷30÷30,5 x 14/14,5 x 7 cm en een 5 lagen­maat van 38,5 cm.

Meer laden…

Van de toren was enkel de ach­ter­kant bewaard. De voor­zijde was vol­le­dig gesloopt. Ver­moe­de­lijk had dit plaats gevon­den in de late 16^e eeuw, als de nieuwe ves­ting rondom Gorin­chem werd aan­ge­legd. Tij­dens de opgra­ving werd nog een plaat­se­lijk ophoog­pak­ket vast­ge­steld. Het is ech­ter niet zeker of dit voor de aan­leg van de stads­muur was gedaan of dat er sprake is van een wal-fase voor­af­gaand aan de verstening.

Vervolg

Het arche­o­lo­gisch en bouw­his­to­risch onder­zoek in 2019 lever­den veel nieuwe gege­vens op. Hol­lan­dia Arche­o­lo­gen gaat de uit­kom­sten van het onder­zoek com­bi­ne­ren met de resul­ta­ten van de opgra­ving in 2020. Omdat het proef­sleu­ven­on­der­zoek ruim vooraf plaats­vond, kon de archi­tect het palen­plan van de nieuw­bouw tij­dig aan­pas­sen. De muur­res­ten blij­ven daar­mee onge­schon­den behouden.

Aan­ge­trof­fen muur­werk op het ach­ter­erf, aan de zuid­oos­te­lijke kant van de Bagijnenwalstraat.

Op 12 novem­ber 2012 heeft Hol­lan­dia arche­o­lo­gen in opdracht van woning­cor­po­ra­tie Poort6 de eer­ste fase van de sloop­werk­zaam­he­den ter hoogte van Bas­tion II te Gorin­chem arche­o­lo­gisch bege­leid. Deze fase van de arche­o­lo­gi­sche bege­lei­ding is uit­ge­voerd naar aan­lei­ding van het ver­wij­de­ren van de in de onder­grond aan­we­zige fun­de­rin­gen van reeds gesloopte wonin­gen. Doel van de arche­o­lo­gi­sche bege­lei­ding was om schade aan even­tu­ele arche­o­lo­gi­sche waar­den te voorkomen.

Ook werd geke­ken of er aan de hand van even­tu­eel ver­kre­gen inzich­ten de lig­ging van geplande proef­sleu­ven gewij­zigd kon wor­den. Ter hoogte van de reeds gesloopte bebou­wing waren met het ver­wij­de­ren van de fun­de­rin­gen geen arche­o­lo­gi­sche res­ten tevoor­schijn geko­men. Met het gra­ven van een kijk­gat op het ach­ter­erf wer­den ech­ter arche­o­lo­gi­sche res­ten direct onder het maai­veld aan­ge­trof­fen. Het betrof muur­werk, bestaande uit rode en gele bakstenen.

Meer laden…

Een van de geplande proef­sleu­ven bevond zich enkele meters ten oos­ten van deze struc­tuur. Het ver­diende daarom aan­be­ve­ling om deze naar het wes­ten te ver­plaat­sen zodat deze over de aan­ge­trof­fen struc­tuur zou komen te lig­gen. Wan­neer de resul­ta­ten geëx­tra­po­leerd wer­den, kon gesteld wor­den dat ter hoogte van de reeds gesloopte bebou­wing de onder­grond tus­sen en direct onder de fun­de­rin­gen ver­gra­ven was. Alleen zeer diep inge­gra­ven spo­ren als beer- en water­put­ten kon­den deels behou­den zijn geble­ven. Ter hoogte van de ach­ter­er­ven kon­den zich direct onder het maai­veld arche­o­lo­gi­sche res­ten bevin­den. Hierop werd beslo­ten om de ach­ter­er­ven onge­moeid te laten tot het waar­de­rend ver­volg­on­der­zoek (uit­ge­voerd in 2019)