Vroed­schapstraat 7 – 9 (2003)

In de peri­o­de van 22 juli tot en met 29 juli 2003 is een arche­o­lo­gisch onder­zoek uit­ge­voerd open rond de per­ce­len Vroed­schapstraat 7 en 9. Het onder­zoek werd uit­ge­voerd door Hol­lan­dia Cul­tuur­his­to­risch Onder­zoek en Arche­o­lo­gie, in opdracht van Kats en Waal­wijk bv te Gorin­chem.

De aan­lei­ding voor het onder­zoek was de sloop van de bestaan­de school­ge­bou­wen in het najaar van 2003 en een daar­op­vol­gend nieuw­bouw­pro­ject waar­in onder meer het gym­na­si­um Camp­hu­si­a­num een plaats zou vin­den. De hier­mee gepaard gaan­de ver­la­ging van het grond­wa­ter­peil en het geplan­de grond­ver­zet zou­den een ern­sti­ge bedrei­ging vor­men voor de even­tu­eel aan­we­zi­ge arche­o­lo­gi­sche res­ten.

De meest urgen­te vraag was of er arche­o­lo­gi­sche grond­spo­ren of con­struc­ties aan­we­zig waren op het ter­rein. Tij­dens het onder­zoek is hier­van niets geble­ken. De infor­ma­tie uit het veld­on­der­zoek wijst op een hoog­uit mar­gi­naal gebruik van het ter­rein door de mens tot in de Late Mid­del­eeu­wen. Het ter­rein moet tot die peri­o­de tot de peri­fe­rie van de men­se­lij­ke invloeds­sfe­ren heb­ben behoord. In de pre­his­to­rie behoor­de het onder­zoeks­ter­rein tot de kom­gron­den van de stroom­gor­del Gorin­chem-Arkel, ter­wijl er in de Romein­se Tijd en Vroe­ge Mid­del­eeu­wen zwa­re klei werd afge­zet door de Lin­ge en Waal. Grond­spo­ren of con­struc­ties zijn niet aan­ge­trof­fen. Dit bete­kent ove­ri­gens niet dat het ter­rein geen enke­le inhou­de­lij­ke waar­de heeft. De moge­lijk­heid van diver­se, moei­lij­ker tra­ceer­ba­re gebruiks­func­ties, van hooi- en wei­de­land en boe­ren­erf tot ritu­e­le sites, kan niet wor­den uit­ge­slo­ten. De con­ser­ve­rings­om­stan­dig­he­den (nat, zuur­stof­loos en rela­tief diep onder het maai­veld) zijn boven­dien uit­ste­kend, waar­door de weten­schap­pe­lij­ke waar­de van even­tu­e­le vind­plaat­sen alleen maar kan stij­gen.

Bos­veen

Tij­dens de Aan­vul­len­de Arche­o­lo­gi­sche Inven­ta­ri­sa­tie (AAI) werd een hout­hou­den­de laag aan­ge­boord, het­geen de vraag opriep wat de aard en omvang hier­van was. De resul­ta­ten van het AAO wij­zen una­niem in de rich­ting van het elzen­broek­bos, dat een dik­ke door­wor­tel­de veen­laag heeft gevormd. De omvang van dit bos­veen heb­ben we door de rela­tief gerin­ge schaal van het onder­zoek niet vast kun­nen stel­len. Het is ech­ter aan­ne­me­lijk dat een groot deel van de omge­ving van Gorin­chem in de pre­his­to­rie een soort­ge­lijk karak­ter had. Uit het boven­staan­de kan gecon­clu­deerd wor­den dat de voor­spel­lin­gen op basis van de arche­o­lo­gi­sche ver­wach­tings­kaart gerecht­vaar­digd zijn. De ver­wach­tings­kaart hoeft in rela­tie tot deze geo­lo­gisch-eco­lo­gi­sche zones niet aan­ge­past te wor­den.

Voor­beeld van een elzen­broek­bos, foto Bernd Scha­de (Wiki­me­dia Com­mons)

De resul­ta­ten van het aan­vul­lend arche­o­lo­gisch onder­zoek op de vind­plaats Vroed­schapstraat 7 – 9 zijn weten­schap­pe­lijk waar­de­vol, een ver­volg­on­der­zoek is ech­ter niet nood­za­ke­lijk aan­ge­zien de belang­rijk­ste vraag­stel­lin­gen uit het pro­gram­ma van eisen en de eisen die de arche­o­loog van de gemeen­te Gorin­chem aan het onder­zoek stel­de, beant­woord kon­den wor­den.