Van Hoornestraat (2004)

Bodem­pro­fiel Van Hoornestraat

In mei 2004 werd door Hol­lan­dia Arche­o­lo­gen een inven­ta­ri­se­rend bodem­on­der­zoek uit­ge­voerd op het ter­rein van de voor­ma­li­ge kleu­ter­school aan de Van Hoor­ne­straat in de Lin­ge­wijk, naar aan­lei­ding van de bouw­plan­nen van een zeven­tal hui­zen aldaar.

Aan de hand van de ter plaat­se aan­ge­trof­fen bodem­ge­steld­heid kon wor­den vast­ge­steld dat pre­his­to­ri­sche bewo­ning op het onder­zoch­te gebied vrij­wel onmo­ge­lijk zal zijn geweest. Er zijn dan ook geen aan­wij­zin­gen voor bewo­ning of ander gebruik van het ter­rein in de Pre­his­to­rie. De kalk­rij­ke pol­der­vaag-gron­den en dan met name de zwa­re kom­klei zijn van­daag de dag vrij­wel uit­slui­tend in gebruik als grasland.

Steenbakkerij

In de Late Mid­del­eeu­wen zul­len deze gron­den zich al uit­ste­kend geleend heb­ben voor wei­de­land. Tevens staat er in deze peri­o­de waar­schijn­lijk een steen­bak­ke­rij in de omge­ving, getui­ge de bak­ste­nen mis­bak­sels en bak­ste­nen zon­der mor­tel in de vul­ling van twee grep­pels (bei­den zon­der ver­de­re vond­sten). Waar­schijn­lijk betrof het een peri­feer gebied met perceelgreppels.

Zandvoort

Pas in de jaren ’30 van de 20^e eeuw komt er een ein­de aan het gebruik van de grond als akker- of wei­land en wordt de Lin­ge­wijk gebouwd, in de volks­mond ook wel Zand­voort genoemd, naar het zand dat als opho­gings­laag is aan­ge­wend. Uit de ont­gin­nings- en opho­gings­laag van deze wijk werd een gro­te hoe­veel­heid aar­de­werk en glas gebor­gen uit de jaren ’20 van de 20^e eeuw. Deze ega­li­sa­tie-laag was in tegen­stel­ling tot de mon­de­lin­ge over­le­ve­ring niet meters dik, maar slechts 30 cm.